Dite alle figlie di Bose…

…che lei era una gran mamma, una gran donna

A un mese dall’omicidio di Bose Uwada, avvenuto a Trapani, Comunità Urbane Solidali lancia un appello internazionale, invitando coloro che lo condividono a farlo girare come forma di sottoscrizione.  

APPELLO AGLI OPERATORI CHE SI STANNO OCCUPANDO E CHE IN FUTURO SI OCCUPERANO DELLE FIGLIE DI BOSE UWADA ASSASSINATA A TRAPANI (ITALIA) IL 24 DICEMBRE 2013

 

Si chiede

agli educatori, assistenti sociali, giudici, insegnanti, preti, etc che a vario titolo e in qualsiasi parte del mondo si stanno occupando delle figlie gemelle di 5 anni di Bose Uwada,

di riferire alle stesse che la loro mamma era una gran donna.

Si chiede

agli educatori, assistenti sociali, insegnanti, coppie affidatarie, preti, etc che in qualsiasi parte del mondo si occuperanno in futuro di queste bimbe che diventeranno adolescenti,

di ricordar loro quanto la loro mamma era una gran donna.

Si chiede di dirglielo ora e di dirglielo spesso.

Si chiede a tutti coloro che a vario titolo si occuperanno d’ora in avanti di queste due bimbe rimaste orfane il 24 dicembre 2013 di fare in modo che crescano sapendo che lo loro mamma era una gran donna.

Che sappiano, insomma, di chi sono figlie.

Sono le figlie di Bose Uwada, una donna grintosa e combattiva. Una donna che non si arrendeva mai a niente. Che non si scoraggiava mai. Una guerriera. Una tosta. Una grande. Una che ha sfidato tutte le sfide in cui si è imbattuta. Tutte. Che non si è tirata mai indietro. Che ha attraversato tutte le insidie a testa alta, senza mai risparmiarsi, con la grinta di una leonessa. Senza paura. Senza mai perdere la voglia di ridere a piene ganasce. Rialzandosi ogni volta sempre più forte.

Niente riusciva a fermarla.

Nè le frontiere, nè le distanze, nè le leggi, nè i trattati, nè il malaffare.

Neanche i colpi più forti, quelli che le hanno dato per strada, in gruppo, che le hanno fatto perdere i sensi, per poi risvegliarsi ridotta una pietà su un letto di ospedale circondata da increduli uomini in divisa.

Neanche i colpi più subdoli e insidiosi, quelli della minaccia, del ricatto e dell’avvertimento.

Neanche i giochini villani del nostro welfare, questo “rescue industry”, e tutte le acrobazie che ti richiede per poter essere considerato un essere umano, il permesso di soggiorno (ex. Articolo 18, ex art.31) per motivi di lavoro, per attesa occupazione, per gravidanza, per maternità, per sanatoria, per volontà divina.

Tutte. Le ha provate tutte. Ma non ha mai abbassato la testa. Determinata in tutto. Anche nel portare avanti la gravidanza gemellare e nel crescere le sue figlie con tutta se stessa, senza mai arrendersi, cercando di farsi spazio in questo mondo, per sè e per le figlie.

Dite loro di non dare ascolto alle voci che girano e che gireranno sul conto della loro mamma: una prostituta nigeriana, una vittima di tratta, una sfruttatrice, una sfruttata, una pentita, una che faceva la vita, una che faceva la doppia vita.

Dite semplicemente loro che Bose Uwada era una gran donna e una gran bella mamma.

Palermo, 24 Gennaio 2014.

 

(*) la mail di riferimento per chi vuole sottoscrivere è info@comunitaurbanesolidali.org (oppure su fb).

 

 

PLEA TO ALL THE SOCIAL AGENTS THAT ARE DEALING WITH AND WILL DEAL WITH THE DAUGHTERS OF BOSE UWADA, MURDERED IN TRAPANI (ITALY) ON THE 24th DECEMBER 2013.

 

We call

All Educators, social workers, judges, teachers, priests, etc, that, wherever in the world, are currently dealing with the five-year old twin daughets of Bose Uwada

 

to tell them that their mom was a great mother.

 

We call

All Educators, social workers, judges, teachers, foster families, priests, etc, that in the future, wherever in the world, will deal with Bose Uwada’s daughets that will become teenagers

 

to remind them how great their mother was.

 

Let them know now and forever.

A clarion call to everyone that from now on, for somewhat different reasons, will be dealing with those two girls, orphaned on the 24th December 2013, to make sure that they grow up knowing that their mom was a great woman.

They have to know whose daughters they are.

They are Bose Uwada’s daughters, a gutsy and combative woman. A woman that never gave up to anything. That never got discouraged. A warrior. A tough woman. A rock. A woman that defied all life’s challeges. Every single one. A woman that never backed down. A woman that battled against all hidden dangers with her head held high. Never sparing her energy. With the grint of a lioness. Frearless. Without ever losing the lust for laughing loudly. Picking herself up again everytime, stronger than ever.

Nothing could ever stop her.

Neither frontiers nor distances, neither laws nor trieties, not even the shady dealings.

Neither the shots they gave her on the way, fired by a group, that made her lose her senses, and awake in a pitful state on a hospital bed, surrounded by astounded men in uniform.

Neither the shifty insidious shots, as the threat, the blackmail or the intimidation.

Not even the ridiculous and villain games of our welfare state, this “rescue industry”, and all the stunts that it demands if you want to be treated as a human being: the permit of state for social protection (art.18 of the italian migration act), for particular reasons (art.31 of the italian migration act), for job reasons, for unemployment, for pregnancy, for maternity, for amnesty, for divine willpower.

Everything. She attempted everything. Though she never bowed her head. Determind in everything. Even to carry on her twin pregnancy and to grow up her daughters with all her heart, never giving up, always trying to make room in this world for herlself and her daughters.

Tell them not to give heed to all the things are being said and will be said on behalf of their mom: a nigerian prostitute, a victim of trafficking, a sucker, a sucked, an informer, a shady woman with a shady life or a double life.

Just tell them that Bose Uwada was a great woman and a great mother.

 

APPELL AN ALLE BETEILIGTEN, DIE SICH UM DIE TOECHTER VON BOSE UWADA, DIE AM 24 DEZEMBER 2013 IN TRAPANI (ITALIEN) ERMORDET WURDE, KUEMMERN UND IN ZUKUNFT KUEMMERN WERDEN

 

Die Erzieher, Sozialarbeiter, Lehrer, Priester usw., die sich irgendwo in der Welt um die 5jaehrigen Zwillingstoechter von Bose Uwada kuemmern,

werden gebeten,

ihnen zu vermitteln, dass ihre Mutter eine ganz grosse Frau war.

 

Die Erzieher, Sozialarbeiter, Lehrer, Pflegeeltern, Priester usw., die sich in Zukunft irgendwo in der Welt um diese Maedchen kuemmern werden, waehrend diese zu Jugendlichen heranwachsen,

werden gebeten,

 

sie daran zu erinnern, dass ihre Mutter eine ganz grosse Frau war.

Bitte sagt es ihnen jetzt und sagt es ihnen immer wieder.

 

Alle diejenigen, die sich von jetzt an irgendwie um diese beiden Maedchen kuemmern werden, die am 24. Dezember 2013 Waisinnen geworden sind, werden gebeten, alles zu tun, damit sie in dem Bewusstsein aufwachsen, dass ihre Mutter eine ganz grosse Frau war.

Sie sollen wissen, wessen Toechter sie sind.

Sie sind die Toechter von Bose Uwada, einer resoluten und kampfbereiten Frau. Einer Frau, die sich von nichts unterkriegen liess. Die nie den Mut verlor. Eine Kaempferin. Eine Starke. Eine Grosse. Eine, die alle Herausforderungen annahm. Alle. Die sich nie vor etwas gedrueckt hat. Die alle schwierigen Situationen mit erhobenem Kopf durchstanden hat, ohne sich selbst jemals zu schonen, mit der Energie einer Loewin. Ohne Angst. Ohne je die Lust am lauten Lachen zu verlieren. Die sich nach jeder Schwierigkeit staerker als vorher wieder erhob.

Nichts konnte sie aufhalten. Weder Grenzen, noch Distanzen, noch Gesetze, noch Abkommen, noch schmutzige Geschaefte. Nicht mal die schlimmsten Schlaege von einer Gruppe mitten auf der Strasse, von denen sie ohnmaechtig wurde und in einem furchtbaren Zustand in einem Krankenhausbett aufwachte, umgeben von unglaeubigen Maennern in Uniform.

Nicht mal die abwegigsten und hinterlistigsten Angriffe, die Drohungen, Erpressungen und Warnungen.

Nicht die verzwickten Spielchen der Sozialhilfe, dieser “rescue industry” mit all ihren komplizierten Spielregeln, die man beherrschen muss, um ueberhaupt erst mal als menschliches Wesen anerkannt zu werden, die Schwierigkeiten bei der Aufenthaltsgenehmigung: ex Artikel 18, ex Artikel 31, Arbeitserlaubnis, Arbeitslosen-Aufenthaltserlaubnis, Aufenthaltserlaubnis aus Gesundheitsgruenden, Schwangerschaft und Mutterschaft, Legalisierung, aus Gottes Willen.

Nichts. Sie hat alles durchgemacht. Hat sich nie unterkriegen lassen. War immer fest entschlossen. Auch als sie mit den Zwillingen schwanger war und als sie sich dann ganz der Erziehung ihrer Toechter widmete, ohne je aufzugeben, immer darauf bedacht, einen Weg fuer sich und fuer ihre Toechter zu finden.

Sagt ihnen, dass sie nicht auf das Geschwaetz hoeren sollen, das ueber ihre Mutter verbreitet wird: eine nigerianische Prostituierte, ein Opfer des Menschenhandels, eine Ausbeuterin, eine Ausgebeuetete, eine, die ihr Leben bereut, ein leichtes Maedchen, eine Frau, die ein Doppelleben fuehrte.

Sagt ihnen einfach, dass Bose Uwada eine ganz grosse und eine sehr schoene Frau war.

 

APPEL A CEUX ET A CELLES QUI SE SONT OCCUPES ET QUI S’OCCUPERONT DES FILLES DE BOSE UWADA –

ASSASSINEE A TRAPANI (ITALIA) LE 24 DECEMBRE 2013.

 

Nous demandons

 

aux éducateurs, assistants sociaux, juges, enseignants prêtres et à tous ceux qui à divers titres, de par le monde, s’occupent des filles jumelles de 5 ans de Bose UWADA, de leur dire que leur mère était une grande femme.

 

Nous demandons

 

aux éducateurs, assistants sociaux, enseignants, familles d’accueil, prêtres et à tous ceux qui à divers titres, de par le monde, s’occuperont à l’avenir, des enfants qui deviendront des adolescentes, de leur rappeler combien leur mère était une grande femme.

Nous demandons de le leur dire maintenant et toujours

 

Nous demandons à tous ceux qui, à divers titres, s’occuperont dorénavant et dans l’avenir des deux enfants qui sont devenues orphelines le 24 décembre 2013, de tout faire afin qu’elles grandissent en sachant que leur mère était une grande femme.

Qu’elles sachent qui était leur mère.

Elles sont les filles de Bose UWADA, une femme fonceuse et combative.

Une femme qui n’a jamais baissé les bras, qui ne se décourageait jamais. Une guerrière. Une dure. Une grande. Une femme qui a relevé tous les défis et qui a tout gagné. Une femme qui n’a jamais battu en retraite. Une femme qui a marché la tête haute à travers tous les pièges sans s’épargner, avec la détermination d’une lionne. Sans peur, sans jamais perdre sa joie de vivre. Elle, qui s’est relevée chaque fois, toujours plus forte.

Rien ne parvenait à l’arrêter. Ni les frontières, ni les distances, ni les lois, ni les traités, ni la malhonnêteté.

Pas même les coups les plus forts, ceux qui lui ont été tiré dessus dans la rue, par un group, qui lui ont fait perdre connaissance, anéantie dans un lit d’hôpital entourée par les hommes des forces armées interdit.

Pas même les coups sournois et insidieux, ceux de la menace, du chantage et des avertissements.

Pas même les ruses de notre système social, ce “rescue industry”, et toutes les procédés ingénieux qui sont requise afin d’être considéré un être humain: le permis de séjour délivré pour l’art. 18, l’art. 31, le travail, la grossesse, la maternité, pour l’amnistie, pour la volonté divine…

Elle avait tout essayé sans jamais s’abaisser. Elle était toujours déterminée en tout. Autant pendant le déroulement de sa grossesse gémellaire que dans l’éducation de ses filles avec dévouement, sans jamais lâcher la prise, cherchant à se faire une place dans ce monde pour elle ainsi que pour ces filles.

Dites leurs de ne pas écouter les ragots qui circulent et circuleront au sujet de leur mère – une prostituée nigériane, une victime de la traite, une exploiteuse, une exploitée, une repentie, une femme qui menait une double vie.

Dites leurs simplement que Bose UWADA était une grande femme et une mère formidable.

 

LLAMAMIENTO A LOS TECNICOS QUE SE ESTAN OCUPANDO E QUE EN EL FUTURO SE OCUPARAN DE LAS HIJAS DE BOSE UWADA ASESINADA EN TRAPANI (ITALIA) EL 24 DE DICIEMBRE 2013

 

Se pide

 

a los educadores, trabajadores sociales, jueces, profesores, curas, etc que, en estos días, con distinto cometido y en cualquier parte del mundo, se están ocupando de las hijas gemelas de 5 años de Bose Uwada,

 

que se les haga saber que su madre era una gran mujer

 

Se pide

 

a los educadores, trabajadores sociales, profesores, familias acogedoras, curas, etc que en cualquier parte del mundo se ocuparán de estas niñas que se convertirán en adolescentes

 

que les recuerden que su madre ha sido una gran mujer

 

Se ruega que se les diga ahora y se les diga muchas veces.

 

Se pide a todo aquel que en diferentes modos se ocupe a partir de ahora de estas dos niñas, huérfanas desde el 24 de diciembre de 2013, que se asegure de que crezcan sabiendo que su madre era una gran mujer.Que sepan de quien son hijas.

Son hijas de Bose Uwada, una mujer fuerte y valiente. Una mujer que no se rendía ante nada. Que no se dejaba abatir nunca. Una luchadora. Una persona dura. Una grande. Una que ha desafiado todos los problemas con la cabeza alta, sin huir nunca, con la fuerza de una leona. Sin miedo. Sin perder nunca las ganas de reir a carcajadas. Alzandose cada vez con más fuerza.

Nada conseguía detenerla, ni las fronteras, ni las distancias, ni las leyes, ni los tratados ni la mala vida. Ni siquiera los golpes más fuertes, los que le han pegado en la calle, en grupo, que le han hecho perder el sentido, para despertarse después hecha una piedad en una cama de hospital rodeada de hombres de uniforme incredulos.

Tampoco los golpes más subdolos e insidiosos, los de las amenza y del chantaje. Ni los jueguecillos villanos de nuestro welfare, de este sistema “rescue industry” y todas las acrobacias de quien te pide, para poder ser considerado un ser umano, el permiso de residencia ex. Art.18, ex. Art.31, por trabajo, por busqueda de ocupacion, por embarazo, por maternidad, por voluntad divina.

Todas, las ha provado todas, pero nunca ha agachado la cabeza. Determinada en todo, incluso en el seguir adelante con el embarazo gemelar y en la crianza de sus hijas, dándose toda. Sin rendirse nunca, intentando encontrar un espacio en este mundo, para si misma y para sus hijas.

Decidles que no tienen que escuchar los rumores que circulan y que circularán sobre su madre: una prostituta nigeriana, una victima de la trata, una explotadora, una explotada, una “pentita” una que llevaba una doble vida.

Decidles simplemente que Bose Uwada era una gran mujer y una gran madre.

 

ΕΚΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ BOSE UWADA ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΡΑΠΑΝΙ (ΙΤΑΛΙΑΣ) ΣΤΙΣ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ

από τους παιδαγωγούς, τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους εκπαιδευτικούς, τους ιερείς που με οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιαδήποτε χώρα ασχολούνται με τις πεντάχρονες δύδυμες κόρες της Bose Uwada,

να τους πούν ότι η μητέρα τους ήταν μιά σποδαία γυναίκα

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ

από τους παιδαγωγούς, τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους εκπαιδευτικούς, τους ιερείς κτλ. που σε οποιαδήποτε χώρα θα ασχοληθούν στο μέλλον με αυτά τα κορίτσια που σύντομα θα μπούν στην εφηβία

 

να τους υπενθυμήσουν πόσο σπουδαία γυναίκα ήταν η μητέρα τους.

Ζητείται να τους το πουν τώρα και να τους το λενε συχνά.

 

Ζητείται απ’ όλους αυτούς που από τώρα και έπειτα θα ασχοληθούν με αυτά τα δύο κορίτσια που έμειναν ορφανά στις 24 Δεκεμβρίου 2013, να προσπαθήσουν ούτως ώστε να μεγαλόσουν με την πεποίθηση ότι η μητέρα τους ήταν σπουδαία γυναίκα.

Να ξέρουν, δηλαδή, ποιάς μητέρας είναι κόρες.

Είναι κόρες της Bose Uwada, μιάς δραστήριας και δυνατής γυναίκας. Bose Uwada: μιά γυναίκα που δεν υποχωρούσε ποτέ. Που δεν έχανε ποτέ το κουράγιο της. Μιά αγωνίστρια. Σκληρή. Σπουδαια. Μια γυναίκα που ανταποκρίθηκε σε όλες τις προκλήσεις που βρήκε στην πορεία της. Όλες. Που δεν παραιτήθηκε ποτέ. Που διέτρεξε όλους τους κινδύνους με ψιλά το κεφάλι, χωρίς να υποχωρήσει, θαρραλέα σαν λιοντάρι. Xωρίς φόβο. Χωρίς να χάσει ποτέ το κέφι και το γέλειο. Έτοιμη να ξανασηκωθεί κάθε φορά όλο και πιό δυνατή.

Τίποτα δεν μποροσε να τη σταματήσει.

Όυτε τα σύνορα, ούτε οι αποστάσεις, ούτε οι νόμοι, ούτε τα διεθνή Σύμφωνα, όυτε ο υπόκοσμος.

Ούτε τα πιό άγρια χτυπήματα, αυτά που υπέστη στο δρόμο από ομάδα, που την έκαναν να λυποθυμήσει, για να ξυπνήσει μετά σε αξιολύπητη κατάσταση, πάνω σ’ένα κρεβάτι νοσοκομείου, περιτριγυρισμένη από άναυδους ανθρώπους με στολή.

Ούτε τα πιό ύπουλα και επικίνδυνα χτυπήματα, αυτά της απειλής, του εκβιασμού και της φοβέρας.

Ούτε τα χοντρά παιχνίδια του δικού μας welfare, αυτού του “rescue industry”, και όλες οι ακροβασίες που σου ζητά για να μπορείς να θεωρείσαι ανθρώπινος ών, δηλαδή η άδεια παραμονής βάσει του άρθρου 18 και 31, για λόγους εργασίας, για επικείμενη απασχόληση, για εγκυμοσύνη, για τοκετό, για αμνηστεία, γιά θεία θέληση.

Όλα. Τα δοκίμασε όλα. Αλλά ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι της. Αποφασισμένη σε όλα. Ακόμα και όταν έφερε εις πέρας την εγκυμοσύνη της και γέννησε τα δίδυμά της, όταν μεγάλωσε τις κόρες της με όλες τις δυνάμεις της, χωρίς να βαζει ποτέ κατω, προσπαθώντας να βρεί μια θέση σε αυτό τον κόσμο, για τον εαυτό της και τις κόρες της.

Πέστε στα κοριτσάκια της να μην ακούσουν τις φήμες που κυκλοφορούν και θα κυκλοφορήσουν σχετικά με τη μάνα τους: μια νιγηριανή πόρνη, θύμα της δουλεμπορίας, εκμεταλλεύτρια, αντικείμενο εκμετάλλευσης, μετανοούμενη, του πεζοδρόμιου, με διπλή ζωή.

Πεστε τους απλά ότι η Bose Uwada ήταν σπουδαία γυναίκα και άριστη μητέρα.

 

نداء إلى الذين يهتمون و الذين سيهتمون مستقبلا ببنت بوسا أوادا التي قتلت في ترابني (إيطاليا ) يوم 24/12/2013

 

يرجى من السّادة:

المربيين , الأخصّائيين الإجتماعيين , المعلمين , القضاة , الكهنة و العديد الأخرون اين ما كانو في هذا العالم و أيًّا كانت إختصاصاتهم و الذين يهتمون ببنات بوسا أوادا التوئم البالغتان 5 سنوات, ان يقولوا لهاتين الصغيرتين أنّ أمّهما كانت إمرأة عظيمة .

يطلب من السّادة:

 

المربيين , الأخصّائيين الإجتماعيين , المعلمين , القضاةو الأزواج الحاضة , الكهنة و العديد الأخرون اين ما كانو في هذا العالم و أيًّا كانت إختصاصاتهم و الذين سيهتمون مستقبلا بهاتين البنيتين اللاّتين ستصيرا صبيتين في الاعوام القادمة , يرجى منهم جميعا أن يذكراهما دائما كم كانت أمّهما إمرأة عظيمة .

يجب ان تعرفا إبنتا من كانتا.

هما بنتا بوسا أوادا , تلك المرأة الحماسة ,المحاربة, تلك المرأة التي لو تستسلم أبدًا لأيّ شيء , هي المحاربة و هي العنيدة ,هي الكبيرة ,هي التي تحدّت كل المصاعب التي تصادَف في الحياة , هي التي لم تتراجع ابدًأ و ت‘دّت الصعاب برأسٍ كرفوع بحماسة اللبؤءة دون إنحناءٍ او خوفٍ . و رغم كل شيء تجدها دائما ظاحكة و البسمة تملء ثغرها.

لآ الحدود و المسافات, لا القوانين و عدم الأمان ,و لا حتّى تلك الكدمات و الضربات التي تلقتها في الشارع و التي بسببها فقدت وعيها لتجد نفسها في المستشفى مرمية على فراش و حولها مجموعة من الأطباء.

حتّى الضربات الأقصى غدرا و مكرا التي تأتيها من الإبتزازات و التهديدات . و الألعاب القذرة تلك التي تدعى “صناعة الإنقاذ” و أو تلك ألأعمال المثيرة بحجة ان تصبح إنساناً كتصريح الإقامة في القانون 18 و 31 السابقين و الذي ينص على إعطاء القامة إلاّ في حالة العمل او في حالات في حالة العمل او في حالات نسانية محدودة كالحمل و الأمومة او التطوع الديني .

كل هذا الذي ذكر مرّت به هذه المرأة , نعم كلّ هذا و لم تطئ رئسها بل كانت مصممة على المضيّ قدما , حتى في حملها و إنجابها لتوئمها كانت تقوم بكل الأشياء لوحدها , جاهدة في انت تصنع تلك المساحة الخاصم بها و ببنتيها.

أيّها السادة أريد منكم جميعا أن تخبراهما أن لا يستمعا او يصدقا إلا ما يقال أو سيقال عن أمّهما كقول أنها عاهرة نيجيرية , ضحية تجارة بخسة أو أنها مستغلّة او مذنبة أو أنها ذات حياة مزدوجة .

قولوا لهما فقط أنّ بوسا أوادا كانت إمرءة عظيمة و أمّا جميلة.